Czytany dzisiaj fragment rozdz. 7 Pierwszego Listu do Koryntian koncentruje się przede wszystkim na kwestii dziewictwa jako drogi powołania chrześcijanina. Jednakże trzeba spojrzeć głębiej na rady, jakich Apostoł udziela osobom żyjącym w stanie bezżeństwa, i dostrzec pewne uniwersalia, które dotyczą każdego chrześcijanina, niezależenie od jego stanu cywilnego, społecznego i religijnego. Tekst jest długi i dlatego podzieliłem komentarz na kilka części. By ułatwić słuchanie, podaję orientacyjne punkty odniesienia do nagrania:
00:00 Wprowadzenie
1 Kor 7,17-24 Wytrwanie w swoim stanie życia
02:20 Biblia audio
03:55 Komentarz
1 Kor 7,25-28 Małżeństwo i dziewictwo jako dwa stany życia
13:12 Biblia audio
14:15 Komentarz
1 Kor 7,29-31 „Przemija postać tego świata”
20:30 Biblia audio
21:30 Komentarz
1 Kor 7,32-38 Rady dla osób żyjących w dziewictwie
26:00 Biblia audio
27:55 Komentarz
1 Kor 7,39-40 Rady dla wdów i wdowców
31:50 Biblia audio
32:25 Komentarz
34:15 Podsumowanie
Całość liczy 38 minut 10 sekund.
Trzy sugestie do własnej refleksji:
1) Czasami przychodzi pokusa patrzenia na siebie przez pryzmat swojej drogi życiowej, oceniania siebie w kontekście udanego/nieudanego (według naszej oceny) przeżywania drogi swego powołania życiowego. Św. Paweł wydaje się korygować takie myślenie, stawiając na pierwszym miejscu pytanie o naszą relację z Chrystusem. Przez chrzest staliśmy się „niewolnikami Chrystusa”, będąc równocześnie – i to jest paradoks naszego trwania w Chrystusie – „wyzwoleńcami Pana” (w. 22).
2) „Przemija postać tego świata” (w. 31). „Czas jest krótki” (w. 29). Św. Paweł relatywizuje świat, w którym żyjemy, jak i doświadczenia, które są naszym udziałem (radości, smutki itd.). Powód jest jeden: perspektywa naszego życia jako wierzących w Chrystusa wykracza poza granice śmierci. To, co w danym momencie wydaje się być trendy, modne, na topie, w perspektywie wieczności traci na znaczeniu. Ba, nie trzeba czekać na wieczność. Może się okazać, że już jutro to, co dzisiaj wydaje się ważne, nie będzie miało znaczenia i zostanie zastąpione przez coś innego „ważnego, jedynego, niezbędnego”.
3) Apostoł zachęca nas do realistycznego spojrzenia na siebie niezależnie od stanu, w którym żyjemy. Umieć przyjąć codzienne trudy i troski, nie uciekać od nich, bo one są obecne w każdym stanie życie, tyle że artykułują się inaczej. Nie uciekać od swego życia, powołania, stanu. Nie żyć iluzją, że gdybym wybrał/a inaczej (inną osobę, inna powołanie, inny stan itd.), byłoby dzisiaj łatwiej. A może trzeba tak naprawdę zacząć żyć tym, co tu i teraz jest w naszym życiu.
Komentarz do 1 Kor 7,17-40
